ආගන්තුකයාගේ ආගමනය

exam කට ලග..ලියන්න මොන්ව හිතුනත් බෝඩිමේ එකාල ඇක දාද්දි මටත් මොනා හරි කරන්න හිතෙනො..හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්....එනකොට හිතන් ආපු විදිටම කරනව..බ්ලොග ලියන්න පටන් ගත්ත නිසා කවියක් වත් ලියල තියල යන්නම්..

සියක් ගව්...
දුරින් සිටියද.....
ඔබ දෑස මානයේ....
තාමත් පුන්චි පුතු මම...
වෙතට යන විට ඔබ..
නැගේ කදුලක් දෑසට...
විසි දෙවසරක් ගත උනත්....
තවමත් ඔබේ උකුල තරම්...
සුව යහනක් නොවේ මට...
අම්මේ ඔබෙන් තරම් නොලදෙමි....
ප්‍රේමයක්....
අප්පච්චී නුබෙන් තරම්....
නොලදිමි....
රැකවරනයක්...
නැවත එනතුරු ඔබ ලගට.....
රැගනිව් දෙවියනේ.....
මගේ ඉටු දෙව් දෙපල.....



ගොඩක් පාලුඉ අම්මයි අප්පච්චි නැතුව..ඒත් මොනව කරන්නද???දැන් ඇති..වැඩක් කොරගන්නත් එපැයි..එහෙනම් මම කැපුනාවෙ..ආයෙ එන්නම්..හොද ටිකක් අරන්..හදිස්සියට ලිව්වෙ..පලවෙනි දවසෙ මොකුත් දැම්මෙ නැත්නම් අවුල් නිසා.... bye වේවා.

ඔන්න මමත් බ්ලොග් ලියනවෝ.............

ඔන්න ඉස්සෙල්ලම ගයියට පින් දීලම බ්ලොග් එක ලියන්න පටන් ගන්නො.ඌ තමා library එකේ ඉදල මේක ඔලුවට දැම්මෙ..විබාගෙට තව සති 2යි..ඒක ඉවර වෙලා වැඩ පටන් ගන්න හිතාන ඉන්නෙ..බලමුකො හොද එව්ව ටිකක් දාන්ට..පුලුවන් වෙලාවත ලියන්නම්..ඇවිත් බලල යන්ට..

අන්තිමේදී මම ජිවිත කාලෙම   ජිවත් උන ඉසව්වක ආගන්තුකයෙක් උනා..කොහොම හරි මේ පරිසරය ආයේ මත්  මගේ කරගන්න ඕනේ..ඒකට තනියෙම පාර  හොයාගෙන මේ ආගන්තුකය පියනගාවී..පාරේ වල ගොඩැලි තියෙයි..ඒත් ආපු පාරත් එක්ක බලද්දී ඒවා දිනන්න පුළුවන් වෙයි..බලමු..